اصطلاح DVR یک مفهوم کاملاً شناخته شده است، اما در این مقاله آن را به تفصیل توضیح می دهیم. این دستگاه علاوه بر کمک به کاربران نهایی در درک روش های مختلف در سیستم امنیتی خود داشته باشند،اهمیت دارد. همچنین برای حرفه ای ها  که می خواهند دانش خود را در زمینه نظارت تصویری تقویت کنند مفید خواهد بود.

تجهیز ساختمان

دستگاه DVR چیست؟
ضبط کننده ویدیوی دیجیتال یا همان طور که اغلب به آن ضبط کننده DVR یا DVR گفته می شود، دستگاه الکترونیکی است که فیلم را با فرمت دیجیتال روی هارد دیسک، درایو فلش USB، کارت حافظه SD، درایو حالت جامد SSD یا سایر دستگاه های ذخیره سازی انبوه محلی یا شبکه ضبط می کند. 

رایانه های شخصی اغلب به دستگاه های ضبط ویدیوی متصل می شوند و به عنوان دستگاه DVR استفاده می شوند. در چنین مواردی نرم افزار کاربردی مورد استفاده برای ضبط ویدئو، بخشی جدایی ناپذیر از DVR است.

بسیاری از دستگاه های DVR به عنوان دستگاه های الکترونیکی مصرفی طبقه بندی می شوند. این دستگاه‌ها را می‌توان به‌طور جایگزین ضبط‌کننده ویدیوی شخصی (PVR) نامید، به‌ویژه در کانادا و اروپا. از این تجهیزات برای ضبط برنامه های تلویزیونی که اخیراً توسط شرکت های مختلف تلویزیون کابلی، ماهواره ای و IPTV اینترنتی ارائه می شود، استفاده می شود.

برای مطالعه بیشتر: طبقه بندی یا انواع دستگاه های DVR

تاریخچه دستگاه های DVR

تاریخچه دستگاه های DVR استعاره ای از تاریخچه بخش های اصلی صنعتی است، یعنی تلویزیون و رایانه. توسعه و رشد دستگاه‌های DVR دقیقاً همان کاری را انجام داد که توسعه و رشد تلویزیون‌ها و رایانه‌ها انجام داد. باعث شد کیفیت زندگی بیشتر مردم را با امکان دسترسی بهتر به اطلاعات و سرگرمی به میزان زیادی بهبود بخشید.

اگرچه امروزه این دو قلمرو به طور فزاینده ای در حال ظهور و تداخل هستند، اما در روزهای اولیه، رایانه ها عمدتاً به معنای دسترسی به اطلاعات در محیط کسب و کار بودند، در حالی که تلویزیون ها در نتیجه به معنای دسترسی به سرگرمی در محیط شخصی بودند.

دستگاه‌های DVR  بیشتر به سمت استفاده شخصی متمایل می‌شوند.با این حال، DVR های بیشتر و بیشتری نیز در زمینه کسب و کار مهم خواهند بود، مانند DVR هایی که در آموزش شرکت ها و برنامه های امنیتی استفاده می شوند.

ریشه های اولیه دستگاه های DVR در رایانه ها است. در واقع، برای چندین سال، بسیاری از فن‌آوران باهوش، دستگاه‌های DVR را تنها شکل دیگری از رایانه شخصی می‌دانستند.

فهرست دستگاه‌های DVR در ویکی‌پدیا با یک بخش تاریخ و یک بحث مختصر در مورد تحولات مرتبط با DVR در اوایل دهه ۱۹۶۰ آغاز می‌شود. این شامل بحث در مورد اختراعات شبکه تلویزیونی مرتبط با ضبط تجاری برنامه‌های ویدیویی و صدا برای بازپیچ و ثابت کردن فریم‌های برنامه‌های ورزشی است. در اواسط دهه ۱۹۶۰

۲۰ سال بعد، در سال ۱۹۸۵، طراحی های خانه توسط دیوید رافنر، کارمند Honeywell ایجاد و ثبت شد.

این دستگاه شامل یک هارد دیسک بود که پرش تبلیغات و به اصطلاح جابجایی زمان را ممکن می‌کرد. 

در سه ماهه اول سال ۲۰۰۵، مدیران ارشد TiVo، وکلا و مهندسان، در پرونده ۸-K شرکت در کمیسیون بورس و اوراق بهادار دولت ایالات متحده، حق اختراع گلدواسر را به عنوان “. . . دستگاه‌هایی که امکان ضبط و پخش همزمان مطالب ویدیویی را با تأخیر زمانی متغیر بین ضبط و پخش یک بخش برنامه مشخص می‌دهند.”

این تعریف بعداً به اصطلاحات صنعتی “تغییر زمان” یا “تغییر زمان” خلاصه می شود. تنوع گسترده ای در صنعت DVR شروع به رشد کرده که به زودی توسعه یافت و در بسیاری از شرکت های در این زمینه رشد کرده اند. در چند سال آینده معاملات تجاری، فنی و حقوقی بسیار جالب و بسیار پیچیده ای را ایجاد خواهد شد.

پس از این اختراعات اولیه اولیه، و بسته به اینکه از چه کسی بپرسید، اولین ایده ها برای ایجاد یک کسب و کار بر اساس فروش دستگاه ها و خدمات DVR از آنتونی وودز، که شرکت DVR خود، ReplayTV، را در دوره زمانی ۱۹۹۷-۲۰۰۱ و/ یا توسط مایکل رمزی و جیم بارتون، که تجارت TiVo خود را در دوره زمانی ۱۹۹۷ تا کنون ایجاد کردند.

هر دو دسته از بازیکنان، دیدگاه‌های خود و این اختراعات اولیه را با هارد دیسک‌های ارزان‌تر و طراحی‌های تراشه‌های جدید ترکیب می‌کنند که امکان رمزگذاری بلادرنگ سیگنال‌های آنالوگ به سیگنال‌های دیجیتال را فراهم می‌کنند. در اواخر دهه ۱۹۹۰، اینها تحولات اصلی بودند که به انقلاب DVR دامن زدند.

لیست قیمت  کابل های تلفنی و کواکسیال

دستگاه های DVR مبتنی بر کامپیوتر

در مورد صنعت امنیت، اولین دستگاه‌های DVR («DVR برای دوربین‌های امنیتی») مبتنی بر رایانه‌های شخصی بودند که کارت‌های ضبط ویدیو روی آن‌ها نصب می‌شدند.

یکی از تولیدکنندگان معروف کارت‌های ضبط ویدیو، Integral Technologies با کارت‌های معروف FlashPoint بود که توسط چندین تولیدکننده معروف محصولات نظارت تصویری استفاده می‌شد. در این سال‌های اولیه، دستگاه‌های DVR از American Dynamics، Dedicated Micros، Pelco، Impac Technologies و NICE Systems برجسته بودند.

کارت‌های فیلمبرداری معمولاً به صورت داخلی روی اسلات‌های PCI نصب می‌شوند، اما دستگاه‌های خارجی نیز برای اتصال به پورت‌های USB، FireWire و SCSI وجود دارند.

سیستم عامل معمولا ویندوز و در برخی موارد لینوکس است. نرم افزار ارائه شده بر روی همان کامپیوتر نصب شده و از طریق آن فیلم و ضبط زنده مدیریت می شود.

اولین کارت های فیلم برداری FlashPoint فقط می توانستند از یک دوربین آنالوگ (یک کانال ویدئویی) فیلم بگیرند و بعداً به ۴، ۸ و ۱۶ دوربین آنالوگ در هر کارت افزایش یافتند. اولین الگوریتم فشرده سازی ویدیو JPEG و سپس Wavelet بود و از آنجا به MJPEG-2، MPEG4، H.264 و در نهایت H.265 پیش رفت.

نرم افزار فیلمبرداری این ضبط کننده ها شروع به ارائه مالتی پلکس ویدیو به صورت مالتی پلکسر + مجموعه VHS کرد و مشکل مصرف زیاد و ذخیره سازی نوارهای VHS، جستجوی شواهد و آرشیوهای ویدیویی را به روشی ساده و کارآمدتر و سریعتر حل کرد.

آنها در ابتدا برای ضبط و مشاهده محلی تصور شدند. تمام عملیات ضبط ویدئو و صدا، مشاهده و بازیابی تصویر به صورت محلی انجام شد. با توسعه اینترنت، قابلیت برقراری ارتباط در یک LAN محلی و یک شبکه WAN خارجی اضافه شد. سپس برخی از تولیدکنندگان آنها را DVRe نامیدند.

سیستم‌های DVR یا ضبط‌کننده‌های ویدیوی دیجیتال مزایایی مانند سهولت در تعویض کارت(ها) در صورت خرابی یا نیاز به کانال‌های ویدیویی بیشتر (قابل مقیاس‌پذیری) را ارائه می‌کنند و به عنوان یک راه‌حل مبتنی بر رایانه شخصی، می‌توان آنها را بهبود بخشید (قابل گسترش) ویژگی‌هایی مانند به عنوان حافظه، پردازنده، ماژول های اضافی برای کنترل و غیره.

از جمله معایب آن عبارتند از:

آسیب پذیری های سیستم عامل های رایج مانند ویندوز و لینوکس که آنها را مستعد حملات ویروسی می کند، بنابراین سرمایه گذاری در تجهیزات با خرید مجوزهای آنتی ویروس یا سایر ابزارهای نگهداری نرم افزار افزایش می یابد.
آنها تحت تأثیر پیاده سازی در مکان های نه چندان تمیز با حضور آلودگی قرار می گیرند و معمولاً به تهویه مناسب نیاز دارند.
اندازه و وزن فیزیکی دستگاه های DVR خاص به همراه افزودنی های خارجی یا لوازم جانبی مانند درایوهای ذخیره سازی، صفحه کلید و چاپگرها.
همچنین بخوانید: حفاظت محیطی فعال با دوربین های هایک ویژن Turbo HD PIR
دستگاه های DVR اختصاصی غیر مبتنی بر رایانه
دستگاه‌های DVR اختصاصی یا مستقل، سیستم عامل تعبیه‌شده در حافظه داخلی تجهیزات را در خود جای می‌دهند که فقط به بهینه‌سازی منابع دستگاه برای مدیریت ویدیو و ذخیره‌سازی اختصاص دارد.

برخی از تولیدکنندگان ویدئو با افزودن هارد دیسک و نرم افزار ضبط به مالتی پلکسرهای خود شروع به کار کردند. چنین موردی Impac Technologies بود که با DVMR خود به نام Calibur معروف شد.

در حالی که DVR ها در ابتدا برای استفاده با دوربین های آنالوگ طراحی شده بودند، در حال حاضر مواردی وجود دارند که از ترکیبی از دوربین های دیجیتال و دوربین های آنالوگ استفاده می کنند.

امروزه دستگاه‌های DVR می‌توانند از انواع دوربین‌ها یا پروتکل‌های مختلف (CVI، HDCVI، TVI، HD-TVI، AHD، CBVS) با حداکثر رزولوشن ۱۲ مگاپیکسل در هر کانال ویدیو ضبط کنند (در آینده می‌تواند افزایش یابد). نصب DVR معمولاً شامل اتصال دوربین های امنیتی با کابل کواکسیال (کابل RG59) یا کابل UTP است.

نظارت و کنترل از راه دور از طریق تلفن هوشمند، رایانه شخصی یا تبلت در صورتی امکان پذیر است که دستگاه DVR به یک شبکه LAN که دارای سرویس اینترنت است متصل باشد.

نصب آنها می‌تواند کمی سخت‌تر باشد، زیرا کابل‌های دوربین‌ها باید همیشه به دستگاه DVR متصل باشند. برای اتصال آنها باید دیوار مورد نظر را سورتخ کنید.

شما می توانید تا ۳۰ آی پی (تصویر در ثانیه) برای هر دوربین نظارتی یا کانال ویدیویی ضبط کنید.

همچنین نیازی به برنامه ریزی مستقل دوربین ها نیست، اما در صورت تمایل پارامترهای مستقل سرعت و وضوح ضبط، انتقال در هر کانال ویدئو و پارامترهای سیستم جهانی ثبت می شود.

در حال حاضر به دلیل هزینه های پایینی که اینها نشان می دهند، با توجه به عرضه بالای آنها در بازار، راه حل بهتری ارائه می دهند، البته این با توجه به مدل، مشخصات فنی و برند متفاوت است، اما دستگاه های پایدارتری هستند.این دستگاه با قیمت پایین تر و مصرف انرژی کمتر مستعد خرابی هستند. 

نتیجه:

ضبط کننده های DVR در حال اجرا هستند و همچنان در بازار امنیت الکترونیک حضور خواهند داشت.

با پیشرفت تکنولوژی و مداخله گسترده برندهای آسیایی در بازار، نه تنها هزینه ها در دستگاه های DVR و دوربین ها کاهش قابل توجهی پیدا کرده است، 

 فناوری‌ها به گونه‌ای بهبود و تکامل یافته‌ است که یک دستگاه می‌تواند از ۳ یا حداکثر ۵ فرمت ویدیویی پشتیبانی کند. این فناوری به DVR‌های Trihybrid (آنالوگ، HDCVI و IP) و Penta-Hybrid (HDCVI/AHD/TVI) معروف هستند. /CVBS /IP) استانداردها و فن آوری هایی که بر اساس آنها گسترش می یابد و توضیح می دهد که آنها چیستند، منشاء آنها و تفاوت های آنها در یک فرصت جدید.

اگر می‌خواهید مقاله مقایسه‌ای بین DVR و NVR (ضبط‌کننده ویدیوی شبکه) را مطالعه کنید، می‌توانید به لینک مقایسه این دو مراجعه کنید.